katagma-Barton-ston-karpoΤο κάταγμα Barton αφορά συνήθως την παλαμιαία επιφάνεια του κάτω άκρου της κερκίδας (παλαμιαίο Barton) και σπανιότερα τον ραχιαίο φλοιό (ραχιαίο κάταγμα Barton). Το κυριότερο όμως στοιχείο που το χαρακτηρίζει, είναι ότι παράλληλα με το κάταγμα συμβαίνει υπεξάρθρημα ή εξάρθρημα στον καρπό (της κερκιδοκαρπικής). Αυτό σημαίνει ότι το τμήμα της περιφερικής κερκίδας που περιλαμβάνει το κάταγμα, παρεκτοπίζεται παλαμιαία ή ραχιαία μαζί με τον καρπό και το χέρι.

Παρατηρείται συνήθως σε μικρότερες ηλικίες σε σχέση με το κάταγμα Colles.

Το κάταγμα Barton συνήθως συμβαίνει μετά απο πτώση πάνω στο τεντωμένο άνω άκρο που οδηγεί σε ραχιαία έκταση τον καρπό και υπερβολική διάταση και απόσπαση (κάταγμα) του παλαμιαίου χείλους της περιφερικής κερκίδας από τους ισχυρούς κερκιδοκαρπικούς συνδέσμους.

Η απλή ακτινογραφία θα απεικονίσει τον τύπο του κατάγματος, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις χρειάζεται να γίνει και αξονική τομογραφία.

Θεραπεία

Το κάταγμα Barton στις περισσότερες περιπτώσεις αντιμετωπίζεται χειρουργικά.

κάταγμα-Barton
εσωτερική οστεοσύνθεση με πλάκα-βίδες σε κάταγμα Barton

Εσωτερική οστεοσύνθεση χρειάζεται για όλα τα παρεκτοπισμένα κατάγματα.

Η ισχυρή έλξη των τενόντων του καρπού και των καμπτήρων και εκτεινόντων των δακτύλων κάνει δύσκολη την ανάταξη και προδιαθέτει σε παρεκτόπιση.

Ακόμα και μετά από αποδεκτή ανάταξη με τον καρπό σε έκταση, το παλαμιαίο υπεξάρθρημα υποτροπιάζει.

Οι πλάκες που τοποθετούνται παλαμιαία δεν δημιουργούν κάποιο ενόχλημα και γι’ αυτό σπάνια αφαιρούνται.

Επιπλοκές αυτών των καταγμάτων είναι:

  • Η πώρωση σε πλημμελή (κακή θέση) με βράχυνση της κερκίδας σε σχέση με την ωλένη που οδηγεί σε μειωμένη κίνηση του καρπού, πόνο στον καρπό και μειωμένη στροφή (πρηνισμό-υπτιασμό) του πήχη.
  • Σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα (πίεση του μέσου νεύρου), συνηθέστερα σε περιπτώσεις πώρωσης του κατάγματος σε αρκετά παρεκτοπισμένη θέση.
  • Οστεοαρθρίτιδα του καρπού (κερκιδοκαρπικής).