Η βασική άρθρωση δίνει τη δυνατότητα στον αντίχειρα να έρχεται απέναντι από τα υπόλοιπα δάχτυλα (κίνηση αντίθεσης) και να συνεργάζεται με αυτά για να εκτελούν όλες τις σύνθετες δραστηριότητες του χεριού.
Η μεγάλη κινητικότητα και η “ποικιλία” των κινήσεων που εκτελεί η βασική άρθρωση του αντίχειρα, συνεργαζόμενη με τα υπόλοιπα δάκτυλα σε όλες τις σύνθετες δραστηριότητες του χεριού, ευθύνονται για την εύκολη φθορά του χόνδρου της και την αρθρίτιδα .
Η αρθρίτιδα της βασικής άρθρωσης του αντίχειρα παρουσιάζεται συχνότερα στις γυναίκες και, ιδιαιτέρως, μετά την εμμηνόπαυση.
Όταν η πάθηση προχωρήσει, εμφανίζεται οξύς πόνος που περιορίζει την δύναμη και το εύρος κίνησης της άρθρωσης. Ο πόνος στον αντίχειρα μπορεί να επεκτείνεται από τη βάση του προς τον καρπό ή και προς το θέναρ (το μέρος της παλάμης στη βάση του αντίχειρα).
Η αντιμετώπιση είναι καταρχήν συντηρητική.
Παγοθεραπεία, παυσίπονα και αντιφλεγμονώδη φάρμακα μπορούν να βοηθήσουν στην εξάλειψη των συμπτωμάτων, που σε πιο προχωρημένα στάδια είναι προσωρινή.
Η φυσικοθεραπεία με έμφαση στους θεραπευτικούς χειρισμούς και ειδικές θεραπευτικές ασκήσεις βασισμένες στην εμβιομηχανική ανάλυση της άρθρωσης (manual therapy) αποτελεί ένα θεραπευτικό μέτρο με καλά αποτελέσματα όπως αναδεικνύεται μέσα από την ανασκόπηση της βιβλιογραφίας μέχρι σήμερα. Οι διατατικές ασκήσεις στους μύες που προσάγουν τον αντίχειρα (που τον φέρνουν προς την παλάμη) και η ενδυνάμωση του μακρού απαγωγού του αντίχειρα (που τον απομακρύνει από την παλάμη) ως μέρος της φυσικοθεραπείας έχουν επίσης ενθαρρυντικά αποτελέσματα.
Σημασία, επίσης, έχει η κατανόηση από τον ασθενή των κινήσεων και του τρόπου χρησιμοποίησης του χεριού που οδηγούν στ και η επανεκπαίδευση του ασθενή στην εκτέλεση των σωστών κινήσεων του αντίχειρα κατά τη σύλληψη αντικειμένων και εκτέλεση εργασιών.
Η ανασκόπηση της πρόσφατης βιβλιογραφίας δείχνει ότι ο πόνος στον αντίχειρα που οφείλεται στην οστεοαρθρίτιδα της βασικής άρθρωσης του αντίχειρα, μπορεί να μειωθεί τόσο με τις ενδαρθρικές ενέσεις κορτικοστεροειδών όσο και του υαλουρονικού οξέος.
Περισσότερο αποτελεσματικές αποδεικνύονται οι ενέσεις υαλουρονικού οξέος, που η δράση τους είναι παρατεταμένης διάρκειας, αλλά εμφανίζεται χρονικά καθυστερημένα συγκρινόμενη με αυτή της κορτιζόνης.
Ενδεχομένως, ρόλο να παίζει ο τύπος του υαλουρονικού οξέος, ο αριθμός των ενέσεων που γίνονται στην άρθρωση ή και η ποσότητα του υαλουρονικού οξέος που εγχύεται.
Ο πόνος στον αντίχειρα σε ασθενείς με αθρίτιδα της βασικής άρθρωσης του αντίχειρα μπορεί να ανακουφιστεί με ειδικούς νάρθηκες, οι οποίοι, ωστόσο δεν επηρεάζουν θετικά την λειτουργία του χεριού και τη δύναμη. Δεν υπάρχει σαφής ένδειξη ότι οι εξατομικευμένοι (custom-made) νάρθηκες προσφέρουν ανώτερα αποτελέσματα από τους προκατασκευασμένους του εμπορίου, ότι το μήκος του νάρθηκα επηρεάζει το αποτέλεσμα ή ότι ο ασθενής πρέπεήι να φορά συνεχώς το νάρθηκα.
Ιδανικά, μελλοντικές μελέτες, με περισσότερους ασθενείς και μεγαλύτερης διάρκειας παρακολούθηση των ασθενών, πρέπει να εστιάσουν στα αποτελέσματα με τη χρήση προκατασκευασμένων ναρθήκων που ακινητοποιούν μόνο την βασική άρθρωση του αντίχειρα ανάλογα με αν θα φορά ο ασθενής το νάρθηκα τη νύχτα, κατά τη διάρκεια δραστηριοτήτων ή της καθημερινότητας ή σε συνδυασμό των περιπτώσεων αυτών.
spaans-et-al-conservative-treatment-of-thumb-base–a-systematic-review
