Μία ανατομική παραλλαγή του σκελετού κατά την οποία η ποδική καμάρα του ποδιού είναι χαμηλότερη από το φυσιολογικό και αποπεπλατυσμένη ή έχει εξαλειφθεί.
Το ύψος της ποδικής καμάρας των παιδιών μια μόνιμη πηγή ανησυχίας για τους γονείς και μια από τις πιο συχνές αιτίες επίσκεψης στον ορθοπαιδικό
Υπάρχουν δύο τύποι πλατυποδίας
1) Η εύκαμπτη
2) Η δύσκαμπτη


Η εύκαμπτη πλατυποδία φαίνεται να είναι η αντανάκλαση μιας γενικευμένης συνδεσμικής χαλαρότητα. Ειναι πολύ συχνή, περίπου το 90% των παιδιών έχει κάποιας μορφής πλατυποδία, που διορθώνεται καθώς μεγαλώνουν. Σπάνια την προκαλεί γενετικό νόσημα με γενικευμένη χαλαρότητα αρθρώσεων (σύνδρομο Marfan, Ehlers-Danlos)
Η ποδοκνημική άρθρωση έχει φυσιολογικό εύρος κίνησης στην κατεύθυνση μέσα-έξω και πάνω-κάτω και η ποδικής καμάρα εξαλείφεται μόνο κατά την όρθια στάση και κατά την βάδιση.
Η δύσκαμπτη πλατυποδία είναι λιγότερο συχνή κ΄ κατά την κλινική εξέταση υπάρχει αντίσταση της πτέρνας στο να κινηθεί στην κατεύθυνση μέσα-έξω. Η εξάλειψη της ποδικής καμάρας παραμένει σταθερή χωρίς να μεταβάλλεται ανάλογα με τον αν φορτίζεται ή όχι το σκέλος
Οφείλεται συνήθως σε ανωμαλίες ή παθήσεις των οστών του ταρσού (συνοστέωση των οστών του ταρσού, συγγενής κάθετος αστράγαλος κ.τ.λ).
Αναπτύσσεται πλατυποδία στους ενήλικες….
Όταν ένα άτομο αναπτύσσει πλατυποδία σε μόνο ένα πόδι αργότερα κατά τη διάρκεια της ζωής, ονομάζεται επίκτητη πλατυποδία των ενηλίκων και μπορεί να οφείλεται στην ανεπάρκεια ή ρήξη του οπίσθιου κνημιαίου τένοντα ή κάποιου συνδέσμου ( δελτοεδούς, αστραγαλοπτερνικού μεσόστεου συνδέσμου κλπ).

Στην κλινική εξέταση ο ασθενής αδυνατεί να κάνει μονοποδική στήριξη στις “μύτες” του πάσχοντος ποδιού, ενώ παράλληλα η πτέρνα αποκλίνει προς τα έξω και το έσω τμήμα της προβάλλει προς τα μέσα (βλαισότητα) ενώ ο πρόσθιος πόδας στρίβει προς τα έξω (απαγωγή) με αποτέλεσμα κατά την επισκόπηση του ποδιού από πίσω, φαίνονται περισσότερα από ένα δάκτυλα (too many toes sign) (φυσιολογικά φαίνεται μόνο το μικρό δάκτυλο). Ο ασθενής παρουσιάζει πόνο στην έσω πλευρά της ποδοκνημικής αντίστοιχα με την πορεία του οπίσθιου κνημιαίου και δυσκολία στην βάδιση
Στο αρχικό στάδιο της πάθησης χωρίς ρήξη του οπίσθιου κνημιαίου, η θεραπεία είναι συντηρητική. Ο ασθενής στην οξεία φάση του πόνου φοράει κάποιο νάρθηκα και χορηγούνται αντιφλεγμονώδη. Τα ειδικά διαμορφωμένα πέλματα που κατασκευάζονται με βάση το πελματογράφημα προσφέρουν σημαντική βοήθεια αφενός στην ανακούφιση των ενοχλημάτων, αφετέρου στην σωστή μηχανική στήριξη του άκρου πόδα και επομένως προλαμβάνουν την εξέλιξη της πάθησης.
Σε πιο προχωρημένο στάδιο με ρήξη του οπίσθιου κνημιαίου και κλίση της πτέρνας προς τα έξω (βλαισότητα) που προκαλεί πρόσκρουση του έξω σφυρού στην επιφάνεια της πτέρνας η θεραπεία είναι χειρουργική (τενοντομεταφορά του μακρού καμπτήρα των δακτύλων και οστεοτομία της πτέρνας).
Στο τελευταίο στάδιο, συνυπάρχει οστεοαρθρίτιδα του ταρσού ή και οστεοαρθρίτιδα της ποδοκνημικής. Η χειρουργική αντιμετώπιση συνήθως περιλαμβάνει τριπλή αρθρόδεση του ταρσού.

Αντώνιος Παρτσινέβελος

Ο χειρουργός Ορθοπαιδικός Αντώνιος Παρτσινέβελος διατηρεί ιδιωτικό ιατρείο στο Μαρούσι.
Είναι Επιστημονικός Συνεργάτης της Βιοκλινικής Αθηνών, του Λευκού Σταυρού Αθηνών και της Κεντρικής Κλινικής Αθηνών.
Ο ιατρός τελείωσε αριστούχος την Πρότυπο Σχολή Αναβρύτων και κατόπιν εισήχθη στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου και αποφοίτησε το 1995.
Υπηρέτησε τη Στρατιωτική του θητεία στην Πολεμική Αεροπορία, κατά τη διάρκεια της οποίας του ανατέθηκαν καθήκοντα Ιατρού Μονάδος, Ελεγκτή Ιατρού και Ειδικευόμενου Ιατρού στη Νευροχειρουργική και τη Γενική Χειρουργική στη Νευροχειρουργική και την Α’ Χειρουργική Κλινική του 251 Γενικού Νοσοκομείου Αεροπορίας.

Ακολούθως, ειδικεύτηκε στην Ορθοπαιδική Χειρουργική της Α΄Ορθοπαιδικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών στο Νοσοκομείο ΚΑΤ με ειδικότερη εκπαίδευση στην Τραυματιολογία, την άκρα χείρα-άκρο πόδα-Μικροχειρουργική, τις Αθλητικές Κακώσεις, την Σπονδυλική Στήλη και την Οστεοπόρωση.
Μετά την απόκτηση του τίτλου ιατρικής ειδικότητας, διετέλεσε Επιμελητής Ορθοπαιδικός Χειρουργός σε Δημόσια Νοσοκομεία για 16 μήνες (Γενικό Νομαρχιακό Νοσοκομείο Χανίων, Γενικό Νοσοκομείο Λιβαδειάς) και Επιστημονικός Συνεργάτης της Α’ Πανεπιστημιακής Ορθοπαιδικής Κλινικής Αθηνών στο Νοσοκομείο ΑΤΤΙΚΟΝ.
Είναι υπ. Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών και έχει εξειδίκευση στην Οστεοπόρωση με μεταπτυχιακό τίτλο «Μεταβολικά Νοσήματα των Οστών» (Ερευνητικό Κέντρο Νοσοκομείου ΚΑΤ.
Αποτελεί μέλος του Ελληνικού Ιδρύματος Οστεοπόρωσης της Ελληνικής Εταιρείας Μελέτης Μεταβολισμού των Οστών και της Ελληνικής Εταιρείας Αλγολογίας. Έχει παρακολουθήσει ειδικά Σεμινάρια με πρακτική άσκηση επί θεμάτων Τραυματιολογίας, Χειρουργικής Χεριού και Μικροχειρουργικής, Σπονδυλικής Στήλης, Οστεοπόρωσης και Αλγολογίας.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Privacy Preference Center