Το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα αποτελεί το πιο συχνό αίτιο πόνου στο χέρι και οφείλεται στην πίεση του μέσου νεύρου μέσα στον καρπιαίο σωλήνα.

Προσβάλλει έωσ και το 10% του γενικού πληθυσμού.

Τι προκαλεί την πίεση του νεύρου; Αιτίες – παράγοντες κινδύνουσύνδρομο-καρπιαίου-σωλήνα

  • Γενετική προδιάθεση: σε κάποια άτομα ο καρπιαίος σωλήνας από τον οποίο διέρχεται το μέσο νεύρο είναι στενός και προδιαθέτει σε πίεση του νεύρου.
  • Η έκθεση σε δραστηριότητες που απαιτούν επαναλαμβανόμενες  κάμψεις και εκτάσεις δακτύλων και καρπού αλλά και η δόνηση, αποτελούν συχνό αίτιο του συνδρόμου: χειριστές υπολογιστών, χειρωνακτική εργασία
  • Συγκεκριμένα αθλήματα: ποδηλασία, τέννις, ρίψεις
  • Το γυναικείο φύλο
  •  Ρευματοειδής αρθρίτιδα
  • Σακχαρώδης διαβήτης
  • Υποθυρεοειδισμός
  • Παχυσαρκία
  • Κάπνισμα
  • Αλκοολισμός
  • Προχωρημένη ηλικία
  • Εγκυμοσύνη: το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα παρουσιάζεται επίσης συχνά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης αλλά υποχωρεί συνήθως μετά τον τοκετό
  • Κάταγμα κάτω άκρου της κερκίδας που πωρώθηκε σε κακή θέση (παρεκτόπιση)
  • Οστεοαρθρίτιδα του καρπού
  • Χρόνια νεφρική ανεπάρκεια
  • Αμυλοείδωση, βλεννοπολυσακχαριδώσεις
  • Όγκοι που πιέζουν το νεύρο.
  • Σε αρκετές περιπτώσεις δεν υπάρχει σαφές αίτιο

Σε ποια ηλικία εμφανίζεται και ποιο φύλο προτιμά…

Παρατηρείται συχνότερα σε ηλικίες 45-60 ετών, συχνότερο στους λευκούς και 3-10 φορές συχνότερο σε γυναίκες.

Τι συμπτώματα προκαλεί…

Το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα εκδηλώνεται με μουδιάσματα ή μυρμηκιάσματα στην παλαμιαία επιφάνεια των τριων πρώτων δακτύλων και του μισού παράμεσου που συνοδεύονται και με αίσθημα πόνου στον καρπό. Ο πόνος ακτινοβολεί συνήθως κεντρικότερα στον πήχυ αλλά και στην παλάμη και τα δά κτυλα.

Τα συμπτώματα που είναι εντονότερα τη νύχτα και ξυπνούν τον ασθενή είναι πιο συμβατά για σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα, ειδικότερα μάλιστα αν ο ασθενής ανακουφίζεται με το κούνημα του καρπού ή των δακτύλων.

Ο ασθενής παραπονείται ότι τα πράγματα γλιστρούν μέσα από τα χέρια του χωρίς να το αντιλαμβάνεται. Δουλειές που απαιτούν λεπτές κινήσεις (συγκράτηση λεπτών αντικειμένων, ράψιμο) γίνονται δύσκολα.

Σε πιο προχωρημένο στάδιο υπάρχει μειωμένη αίσθηση στο χέρι στην κατανομή του μέσου νεύρου ή και ατροφία μυών του θέναρος (κοντά στον αντίχειρα).

Σημαντικός αριθμός ασθενών δεν μπορεί να εντοπίσει τα συμπτώματα (αισθάνεται όλο το χέρι και το βραχίονα “νεκρό”).

Η εμφάνιση του συνδρόμου καρπιαίου σωλήνα και στα δύο χέρια είναι συνήθης, αν και το επικρατές χέρι προσβάλλεται πρώτο και πιο σοβαρά σε σύγκριση με το άλλο χέρι.

Ο πόνος στην έξω εοιφλανεια του αγκώνα, τον βραχίονα, τον ώμο ή τον αυχένα, είναι πιθανότερο να οφείλεται σε άλλες μυοσκελετικές αιτίες, όπως έξω επικονδυλίτιδα του αγκώνα ή αυχενική ριζίτιδα.

Πώς γίνεται η διάγνωση…
Η διάγνωση στηρίζεται στην κλινική εξέταση και το ηλεκτρομυογράφημα.

Πώς θεραπεύουμε…
Η θεραπεία για το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα στο αρχικό στάδιο, είναι συντηρητική με ανάπαυση και αποφυγή χειρωνακτικής εργασίας, ειδικούς νάρθηκες που φορά ο ασθενής κατά τη νυκτερινή κατάκλιση και φυσιοθεραπεία.
Πέρα ,όμως, από το αρχικό στάδιο η θεραπεία είναι χειρουργική.
Το χειρουργείο γίνεται υπό τοπική αναισθησία, χωρίς νοσηλεία του ασθενή.
Τα αποτελέσματα είναι άριστα, εφόσον η επέμβαση γίνει έγκαιρα, πριν εγκατασταθεί μόνιμη νευρολογική βλάβη από την μακρόχρονη πίεση του νεύρου.
Το χειρουργείο ανακουφίζει άμεσα, από την πρώτη κιόλας μέρα τον πόνο του ασθενή.

Ποιες χειρουργικές τεχνικές εφαρμόζονται…
Η διάνοιξη του καρπιαίου σωλήνα μπορεί να γίνει με την κλασική ανοικτή προσπέλαση, την περιορισμένη ανοικτή προσπέλαση (mini open technique) ενδοσκοπικά ή με τη βοήθεια υπερηχογραφικής καθοδήγησης.

Mini-Open τεχνική: Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι ορθοπαιδικοί έχουν υιοθετήσει την περιορισμένη ανοικτή προσπέλαση. Η τεχνική αυτή απαιτεί μόνο 2,5 εκατοστά χειρουργική τομή, που ωστόσο επιτρέπει άμεση επισκόπηση όλης της ανατομικής περιοχής. Η τεχνική αυτή φαίνεται ότι μειώνει τον χρόνο μετεγχειρητικής αποκατάστασης και τον πόνο σε σύγκριση με την ανοικτή μέθοδο. Ωστόσο, μακροπρόθεσμα, δεν φαίνεται να υπάρχει καμιά σημαντική διαφορά σε σχέση με την κλασική μέθοδο.
Η ενδοσκοπική μέθοδος αποτελεί λιγότερο επεμβατική μέθοδο σε σύγκριση με την ανοικτή προσπέλαση. Ο χειρουργός κάνει μία ή δύο χειρουργικές τομές 1-1,5 εκατοστών στον καρπό και την παλάμη και εισάγει ένα ή δύο λεπτά ενδοσκόπια.
Στη συνέχεια εισάγεται μια μικροσκοπική κάμερα και ένα νυστέρι διαμέσου των ενδοσκοπίων. Καθώς ο ορθοπαιδικός χειρουργός βλέπει σε μία οθόνη την κάτω επιφάνεια του καρπιαίου σωλήνα, διατέμνει τον εγκάρσιο σύνδεσμο και απελευθερώνει το νεύρο.
Οι ασθενείς που υποβάλλονται σε ενδοσκοπική διάνοιξη αναφέρουν λιγότερο πόνο από αυτούς που υποβάλλονται σε ανοικτή μέθοδο και επιτρέπει την επιστροφή του ασθενή στις καθημερινές δραστηριότητες στον μισό χρόνο σε σύγκριση με την ανοικτή μέθοδο.
Παρόλα αυτά, προς το παρόν δεν φαίνεται τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα να υπερτερούν όσον αφορά τη μυϊκή λειτουργία, την δύναμη σύλληψης ή την επιδεξιότητα.
Επιπλέον, η ενδοσκοπική μέθοδος, εξαιτίας της περιορισμένης ορατότητας των ανατομικών δομών, εγκυμονεί μεγαλύτερο κίνδυνο για τραυματισμό του νεύρου, που ωστόσο φαίνεται ότι μειώνεται όσο μεγαλύτερη είναι η εμπειρία του χειρουργού στη συγκεκριμένη μέθοδο.
Τέλος,  χρησιμοποιείται ολοένα και περισσότερο από συγκεκριμένα κέντρα η ελάχιστα επεμβατική διαδερμική μέθοδος με υπερηχογραφική καθοδήγηση.
Ένας συρμάτινος οδηγός ή ειδική βελόνα ή νυστέρι εισάγεται υπό παρακολούθηση μηχανήματος υπερήχων, με τη βοήθεια του οποίου γίνεται διάνοιξη του καρπιαίου σωλήνα με διαδερμική τεχνική.

Αντώνιος Παρτσινέβελος

Ο χειρουργός Ορθοπαιδικός Αντώνιος Παρτσινέβελος διατηρεί ιδιωτικό ιατρείο στο Μαρούσι.
Είναι Επιστημονικός Συνεργάτης της Βιοκλινικής Αθηνών, του Λευκού Σταυρού Αθηνών και της Κεντρικής Κλινικής Αθηνών.
Ο ιατρός τελείωσε αριστούχος την Πρότυπο Σχολή Αναβρύτων και κατόπιν εισήχθη στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου και αποφοίτησε το 1995.
Υπηρέτησε τη Στρατιωτική του θητεία στην Πολεμική Αεροπορία, κατά τη διάρκεια της οποίας του ανατέθηκαν καθήκοντα Ιατρού Μονάδος, Ελεγκτή Ιατρού και Ειδικευόμενου Ιατρού στη Νευροχειρουργική και τη Γενική Χειρουργική στη Νευροχειρουργική και την Α’ Χειρουργική Κλινική του 251 Γενικού Νοσοκομείου Αεροπορίας.

Ακολούθως, ειδικεύτηκε στην Ορθοπαιδική Χειρουργική της Α΄Ορθοπαιδικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών στο Νοσοκομείο ΚΑΤ με ειδικότερη εκπαίδευση στην Τραυματιολογία, την άκρα χείρα-άκρο πόδα-Μικροχειρουργική, τις Αθλητικές Κακώσεις, την Σπονδυλική Στήλη και την Οστεοπόρωση.
Μετά την απόκτηση του τίτλου ιατρικής ειδικότητας, διετέλεσε Επιμελητής Ορθοπαιδικός Χειρουργός σε Δημόσια Νοσοκομεία για 16 μήνες (Γενικό Νομαρχιακό Νοσοκομείο Χανίων, Γενικό Νοσοκομείο Λιβαδειάς) και Επιστημονικός Συνεργάτης της Α’ Πανεπιστημιακής Ορθοπαιδικής Κλινικής Αθηνών στο Νοσοκομείο ΑΤΤΙΚΟΝ.
Είναι υπ. Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών και έχει εξειδίκευση στην Οστεοπόρωση με μεταπτυχιακό τίτλο «Μεταβολικά Νοσήματα των Οστών» (Ερευνητικό Κέντρο Νοσοκομείου ΚΑΤ.
Αποτελεί μέλος του Ελληνικού Ιδρύματος Οστεοπόρωσης της Ελληνικής Εταιρείας Μελέτης Μεταβολισμού των Οστών και της Ελληνικής Εταιρείας Αλγολογίας. Έχει παρακολουθήσει ειδικά Σεμινάρια με πρακτική άσκηση επί θεμάτων Τραυματιολογίας, Χειρουργικής Χεριού και Μικροχειρουργικής, Σπονδυλικής Στήλης, Οστεοπόρωσης και Αλγολογίας.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Privacy Preference Center