katagma-Barton-ston-karpoΤο κάταγμα Barton αφορά συνήθως την παλαμιαία επιφάνεια του κάτω άκρου της κερκίδας (παλαμιαίο Barton) και σπανιότερα τον ραχιαίο φλοιό (ραχιαίο κάταγμα Barton). Το κυριότερο όμως στοιχείο που το χαρακτηρίζει, είναι ότι παράλληλα με το κάταγμα συμβαίνει υπεξάρθρημα ή εξάρθρημα στον καρπό (της κερκιδοκαρπικής). Αυτό σημαίνει ότι το τμήμα της περιφερικής κερκίδας που περιλαμβάνει το κάταγμα, παρεκτοπίζεται παλαμιαία ή ραχιαία μαζί με τον καρπό και το χέρι.

Παρατηρείται συνήθως σε μικρότερες ηλικίες σε σχέση με το κάταγμα Colles.

Το κάταγμα Barton συνήθως συμβαίνει μετά απο πτώση πάνω στο τεντωμένο άνω άκρο που οδηγεί σε ραχιαία έκταση τον καρπό και υπερβολική διάταση και απόσπαση (κάταγμα) του παλαμιαίου χείλους της περιφερικής κερκίδας από τους ισχυρούς κερκιδοκαρπικούς συνδέσμους.

Η απλή ακτινογραφία θα απεικονίσει τον τύπο του κατάγματος, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις χρειάζεται να γίνει και αξονική τομογραφία.

Θεραπεία

Το κάταγμα Barton στις περισσότερες περιπτώσεις αντιμετωπίζεται χειρουργικά.

κάταγμα-Barton
εσωτερική οστεοσύνθεση με πλάκα-βίδες σε κάταγμα Barton

Εσωτερική οστεοσύνθεση χρειάζεται για όλα τα παρεκτοπισμένα κατάγματα.

Η ισχυρή έλξη των τενόντων του καρπού και των καμπτήρων και εκτεινόντων των δακτύλων κάνει δύσκολη την ανάταξη και προδιαθέτει σε παρεκτόπιση.

Ακόμα και μετά από αποδεκτή ανάταξη με τον καρπό σε έκταση, το παλαμιαίο υπεξάρθρημα υποτροπιάζει.

Οι πλάκες που τοποθετούνται παλαμιαία δεν δημιουργούν κάποιο ενόχλημα και γι’ αυτό σπάνια αφαιρούνται.

Επιπλοκές αυτών των καταγμάτων είναι:

  • Η πώρωση σε πλημμελή (κακή θέση) με βράχυνση της κερκίδας σε σχέση με την ωλένη που οδηγεί σε μειωμένη κίνηση του καρπού, πόνο στον καρπό και μειωμένη στροφή (πρηνισμό-υπτιασμό) του πήχη.
  • Σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα (πίεση του μέσου νεύρου), συνηθέστερα σε περιπτώσεις πώρωσης του κατάγματος σε αρκετά παρεκτοπισμένη θέση.
  • Οστεοαρθρίτιδα του καρπού (κερκιδοκαρπικής).

Αντώνιος Παρτσινέβελος

Ο χειρουργός Ορθοπαιδικός Αντώνιος Παρτσινέβελος διατηρεί ιδιωτικό ιατρείο στο Μαρούσι.
Είναι Επιστημονικός Συνεργάτης της Βιοκλινικής Αθηνών, του Λευκού Σταυρού Αθηνών και της Κεντρικής Κλινικής Αθηνών.
Ο ιατρός τελείωσε αριστούχος την Πρότυπο Σχολή Αναβρύτων και κατόπιν εισήχθη στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου και αποφοίτησε το 1995.
Υπηρέτησε τη Στρατιωτική του θητεία στην Πολεμική Αεροπορία, κατά τη διάρκεια της οποίας του ανατέθηκαν καθήκοντα Ιατρού Μονάδος, Ελεγκτή Ιατρού και Ειδικευόμενου Ιατρού στη Νευροχειρουργική και τη Γενική Χειρουργική στη Νευροχειρουργική και την Α’ Χειρουργική Κλινική του 251 Γενικού Νοσοκομείου Αεροπορίας.

Ακολούθως, ειδικεύτηκε στην Ορθοπαιδική Χειρουργική της Α΄Ορθοπαιδικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών στο Νοσοκομείο ΚΑΤ με ειδικότερη εκπαίδευση στην Τραυματιολογία, την άκρα χείρα-άκρο πόδα-Μικροχειρουργική, τις Αθλητικές Κακώσεις, την Σπονδυλική Στήλη και την Οστεοπόρωση.
Μετά την απόκτηση του τίτλου ιατρικής ειδικότητας, διετέλεσε Επιμελητής Ορθοπαιδικός Χειρουργός σε Δημόσια Νοσοκομεία για 16 μήνες (Γενικό Νομαρχιακό Νοσοκομείο Χανίων, Γενικό Νοσοκομείο Λιβαδειάς) και Επιστημονικός Συνεργάτης της Α’ Πανεπιστημιακής Ορθοπαιδικής Κλινικής Αθηνών στο Νοσοκομείο ΑΤΤΙΚΟΝ.
Είναι υπ. Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών και έχει εξειδίκευση στην Οστεοπόρωση με μεταπτυχιακό τίτλο «Μεταβολικά Νοσήματα των Οστών» (Ερευνητικό Κέντρο Νοσοκομείου ΚΑΤ.
Αποτελεί μέλος του Ελληνικού Ιδρύματος Οστεοπόρωσης της Ελληνικής Εταιρείας Μελέτης Μεταβολισμού των Οστών και της Ελληνικής Εταιρείας Αλγολογίας. Έχει παρακολουθήσει ειδικά Σεμινάρια με πρακτική άσκηση επί θεμάτων Τραυματιολογίας, Χειρουργικής Χεριού και Μικροχειρουργικής, Σπονδυλικής Στήλης, Οστεοπόρωσης και Αλγολογίας.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Privacy Preference Center