Το κάταγμα ωλεκράνου στον αγκώνα οφείλεται σε υψηλής ενέργειας τραυματισμό σε νέα άτομα και σε απλή πτώση σε ηλικιωμένους.

Μηχανισμός κάκωσης

  • Άμεση πλήξη (απευθείας χτύπημα στον αγκώνα): συνήθως καταλήγει σε συντριπτικό κάταγμα ωλεκράνου.
  •  Από πτώση με το άνω άκρο σε έκταση. Συνήθως καταλήγει σε εγκάρσιο ή λοξό κάταγμα.

Ταξινόμηση

Συχνά χρησιμοποιούμενη είναι η ταξινόμηση της Mayo:

Τύπος Ι: απαρεκτόπιστα κατάγματα

Τύπος ΙΙ: παρεκτοπισμένα αλλά σταθερά κατάγματα

ΙΙΑ: Μη συντριπτικά

ΙΙΒ: Συντριπτικά

Τύπος ΙΙΙ: ασταθή κατάγματα

ΙΙΙΑ: μη συντριπτικά

ΙΙΙΒ: Συντριπτικά

Κλινική εικόνα

Ο ασθενής παρουσιάζει πόνο που εντοπίζεται στην οπίσθια επιφάνεια του αγκώνα.

Στην ψηλάφηση του αγκώνα μπορεί να είναι εμφανές έλλειμμα, που δεικνύει παρεκτοπισμένο ή συντριπτικό κάταγμα.

Όταν ο ασθενής δεν μπορεί να εκτείνει τον αγκώνα, σημαίνει απώλεια του εκτατικού μηχανισμού από ρήξη του τρικεφάλου.

Ποιες εξετάσεις χρειάζονται για τη διάγνωση;

Η ακτινογραφία με λήψεις face και αληθή profil είναι αρκετές στις περισσότερες περιπτώσεις για τον καθορισμό του τύπου του κατάγματος.

Η αξονική τομογραφία είναι χρήσιμη για τον προεγχειρητικό έλεγχο σε συντριπτικά κατάγματα.

Θεραπεία

Συντηρητική

Όταν το κάταγμα ωλεκράνου αντιμετωπίζεται συντηρητικά, γίνεται ακινητοποίηση με γύψινο νάρθηκα, κυκλοτερή γύψο ή λειτουργικό νάρθηκα σε 45ο-90ο κάμψη του αγκώνα και σταδιακή κινητοποίηση του αγκώνα στην 1 εβδομάδα.

Χειρουργική θεραπεία

Α. Ταινία ελκυσμού (tension band): εφαρμόζεται σε εγκάρσια κατάγματα χωρίς συντριβή του οστού με εξαιρετικά αποτελέσματα.

Περιλαμβάνει την τοποθέτηση δια του κατάγματος 2 παράλληλων βελονών Kirschner σε συνδυασμό με σύρμα σε οκτωειδή μορφή,  γύρω από το εγγύς άκρο των βελονών και περιφερικά δια της ωλένης, που μετά από τη σύσφιξή του ανατάσσει το κάταγμα. Κατά την κάμψη του αγκώνα, η ταινία ελκυσμού καταφέρνει να συμπιέσει τα καταγματικά άκρα, ενώ διαφορετικά ο τρικέφαλος θα τα απομάκρυνε. Μετατρέπει, λοιπόν, τις δυνάμεις διάτμησης σε δυνάμεις συμπίεσης και διευκολύνει την άμεση κινητοποίηση του αγκώνα, προκειμένου να αποφευχθεί η δυσκαμψία και η «αγκύλωση» του αγκώνα.

Β. Ενδομυελική ήλωση

’Εχει τις ίδιες ενδείξεις με την ταινία ελκυσμού (εγκάρσια κατάγματα χωρίς συντριβή).

Γ. Εσωτερική οστεοσύνθεση με πλάκα και κοχλίες

‘Εχει ένδειξη σε:

Συντριπτικά κατάγματα

Κατάγματα Monteggia

Κατάγματα-εξαρθρήματα

Μπορεί να συνδυαστεί με διακαταγματική βίδα συμπίεσης.

Λοξά κατάγματα που εκτείνονται πιο περιφερικά από την κορωνοειδή απόφυση.

Δ. Αφαίρεση του ελεύθερου καταγματικού άκρου και προώθηση-συρραφή του τρικεφάλου με διοστικά ράμματα.

Ενδείκνυται:

  • Σε ηλικιωμένα άτομα με οστεοπορωτικό οστό.
  • Όταν το ελεύθερο καταγματικό άκρο είναι μικρότερο από το 50% της αρθρικής επιφάνειας.
  • Σε αποτυχία πώρωσης του κατάγματος.
  • Η επιλογή αυτής της χειρουργικής τεχνικής αποτελεί επέμβαση διάσωσης, που οδηγεί σε μειωμένη δύναμη έκτασης του αγκώνα.
  • Μπορεί να οδηγήσει σε αστάθεια του αγκώνα αν η ρήξη συνδέσμου δεν διαγνωσθεί πριν το χειρουργείο.

Υπάρχουν επιπλοκές;

  • Συμπτώματα-ενοχλήσεις από το υλικό οστεοσύνθεσης.

Είναι πιο συχνά με τις πλάκες οστεοσύνθεσης, γι’ αυτό θα πρέπει να γίνεται  κατά τη διάρκεια του χειρουργείου προώθηση του τρικεφάλου πάνω από την πλάκα, ώστε να αποφεύγεται η προβολή της κάτω από το δέρμα.

Στην περίπτωση της ταινίας ελκυσμού, σημασία έχει η σωστή τοποθέτηση των βελονών, οι οποίες θα πρέπει  να διαπερνούν και τον πρόσθιο φλοιό της ωλένης, ώστε να μειώνεται σημαντικά ο κίνδυνος μετακίνησης προς τα έξω.

  • Aκαμψία («αγκύλωση») του αγκώνα

Στόχος για να αποφευχθεί είναι η όσο πιο πρώιμη μετεγχειρητική κινητοποίηση του αγκώνα.

  • ‘Εκτοπη οστεοποίηση

Είναι ο σχηματισμός έκτοπου οστού γύρω από την άρθρωση του αγκώνα, συνηθέστερα όταν το κάταγμα συνέβη σε συνδυασμό με κρανιοεγκεφαλική κάκωση.

  • Μετατραυματική αρθρίτιδα
  • Αποτυχία πώρωσης (να μην «κολλήσει»το κάταγμα), κάτι που συμβάινει σπάνια.
  • Συμπτώματα ωλένιας νευρίτιδας.
  • Τραυματισμός του πρόσθιου μεσόστεου νεύρου.
  • Μείωση της δύναμης έκτασης του αγκώνα (συμβαίνει συχνότερα σε επεμβάσεις που αφαιρείται το εγγύς καταγματικό κομμάτι της ωλένης σε ηλικιωμένα άτομα).