Παραισθητική μηραλγία είναι η κλινική κατάσταση που προκαλείται από παγίδευση και πίεση του έξω μηροδερματικού νεύρου στον μηρό.
Αιτιολογία
Η εγκυμοσύνη, τα στενά ρούχα και η παχυσαρκία προδιαθέτουν στην πίεση του νεύρου στον βουβωνικό σύνδεσμο.
Οι ζώνες εργαλείων που φορούν οι ξυλουργοί, οι ζώνες των αστυνομικών αλλά και η πανοπλία των στρατιωτών μπορεί να οδηγήσουν σε πίεση του έξω μηροδερματικού νεύρου.
Η παρατεταμένη κατάκλιση σε εμβρυϊκή στάση αλλά και η πρηνή θέση (μπρούμυτα) μετά από χειρουργική επέμβαση στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης έχουν επίσης ενοχοποιηθεί.
Επίσης, η παραισθητική μηραλγία είναι συχνότερη στους διαβητικούς σε σύγκριση με το γενικό πληθυσμό.
Σπάνια, νεοπλάσματα στον οπισθοπεριτοναϊκό χώρο αλλά και αιματώματα στον λαγονοψοΐτη μπορεί να προκαλέσουν τα ίδια συμπτώματα.
Κλινική εικόνα
Ο ασθενής εμφανίζει παραισθησία και μουδιάσματα της άνω έξω επιφάνειας του μηρού. Οι παραισθησίες μπορεί να είναι αρκετά επώδυνες.
Σε ποσοστό 20% τα συμπτώματα μπορεί να είναι και στον άλλο μηρό.
Το περπάτημα και η όρθια στάση επιδεινώνει ενώ η καθιστή θέση ανακουφίζει τα συμπτώματα.
Η κλινική εξέταση αναδεικνύει μούδιασμα της προσθιοπλάγιας επιφάνειας μηρού σε όλη ή μέρος της περιοχής που εμπλέκεται με παραισθησία. Σε κάποιες περιπτώσεις, οι ασθενείς έχουν υπεραισθησία (αυξημένη αίσθηση) σε αυτήν την περιοχή.
Η πλήξη στην άνω και έξω επιφάνεια του βουβωνικού συνδέσμου ή η έκταση του μηρού (προς τα πίσω θέση), που διατείνει το νεύρο, μπορεί να αναπαράγει ή να επιδεινώσει την παραισθησία.
Η εν τω βάθει ψηλάφηση μόλις κάτω από την πρόσθια άνω λαγόνια άκανθα (δοκιμασία συμπίεσης της λεκάνης) αναπαράγει τα συμπτώματα. Η δοκιμασία αυτή έχει ευαισθησία 95% και ειδικότητα 93,3% στη διάγνωση της πάθησης.
Η μυϊκή ισχύς στο κάτω άκρο δεν επηρεάζεται.
Έχει θέση το ηλεκτρονευρομυογράφημα στη διάγνωση;
Η εξέταση είναι τεχνικά δύσκολη και θα πρέπει να γίνεται σύγκριση με το ασυμπτωματικό κάτω άκρο.
Το ηλεκτρομυογράφημα είναι φυσιολογικό σε παραισθητική μηραλγία από παγίδευση του έξω μηροδερματικού νεύρου αλλά είναι χρήσιμο όταν υπάρχει και οσφυαλγία για να αποκλείσει τη διάγνωση μιας ριζοπάθειας από πίεση νευρικής ρίζας (π.χ κήλη μεσοσπονδύλιου δίσκου στην ανώτερη οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης).
Θεραπεία
Η περισσότεροι ασθενείς έχουν ήπια συμπτώματα και ανταποκρίνονται στην συντηρητική θραπεία.
Η απώλεια βάρους και η αποφυγή στενών ρούχων είναι τα πρώτα μέτρα που εφαρμόζουμε.
Όταν, ωστόσο, ο πόνος είναι έντονος, θα πρέπει να γίνει μηριαίο block με ξυλοκαΐνη και κορτικοστεροειδές στο ύψος του βουβωνικού συνδέσμου, που μπορεί να πραγματοποιηθεί και υπό υπερηχογραφική καθοδήγηση.
Φάρμακα για νευροπαθητικό πόνο, όπως η γκαμπαπεντίνη συνήθως δεν είναι ιδιαίτερα βοηθητικά, εκτός από κάποιες περιπτώσεις.
Στην περίπτωση πόνου που δεν ανταποκρίνεται στην συντηρητική θεραπεία και το μηριαίο block, ένδειξη έχει η χειρορυγική επέμβαση.
Πρόγνωση
Η παρασθησία συνήθως υποχωρεί αργά με την πάροδο του χρόνου, αλλά το μούδιασμα στην ανατομική περιοχή κατανομής του νεύρου παραμένει.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
To νεύρωμα Morton. Συντηρητική θεραπεία ή χειρουργική αντιμετώπιση;
Το νεύρωμα Morton είναι μια φλεγμονή ενός νεύρου στην περιοχή ανάμεσα στη βάση των δακτύλων των ποδιών.Η χειρουργική αφαίρεση θεωρείται αναγκαία όταν μετά...
Πελματιαία απονευρωσίτιδα: Θεραπεία με PRP, τοπική έγχυση κορτιζόνης ή κρουστικό υπέρηχο;
Η πελματιαία απονευρωσίτιδα αποτελεί μια συνήθη ορθοπαιδική πάθηση που προσβάλλει το 10% του πληθυσμού. Η θεραπεία με PRP έχει αποδειχθεί πιο αποτελεσματική από τη θεραπεία με τοπική έγχυση κορτιζόνης.
Κύστη Baker. Η συνήθης κύστη πίσω στο γόνατο
Η κύστη Baker είναι μια συνήθης κύστη πίσω στο γόνατο που εμφανίζεται ως διόγκωση του ορογόνου θυλάκου (bursa) μεταξύ ημιμεβρανώδους και γαστροκνημίου μυός στην έσω επιφάνεια του ιγνυακού βόθρου, λίγο πιο κάτω (περιφερικότερα) της κεντρικής πτυχής .Οι περισσότερες κύστεις δεν προκαλούν συμπτώματα ή επιπλοκές. Σημαντική βελτίωση έχουν 9 στους 10 περίπου ασθενείς με συμπτωματικές κύστεις που αντιμετωπίζονται με παρακέντηση και έγχυση γλυκορτικοειδούς υπό υπερηχογραφική καθοδήγηση σαν μοναδική θεραπεία.
Σφυροδακτυλία. Η πιο συχνή παραμόρφωση των μικρών δακτύλων του ποδιού
Η σφυροδακτυλία (hammer toe) είναι η πιο συχνή παραμόρφωση των μικρών δακτύλων του ποδιού που προκύπτει από την χρόνια ανισορροπία των δυνάμεων κάμψης και έκτασης στα μικρά δάκτυλα του ποδιού.
Παγωμένος ώμος (συμφυτική θυλακίτιδα του ώμου): μια πάθηση με ύπουλη έναρξη και μακρόχρονη αντιμετώπιση
Πρόκειται για κλινική οντότητα που χαρακτηρίζεται από προοδευτικό περιορισμό όλων των κινήσεων του ώμου, τόσο ενεργητικών όσο και παθητικών, χωρίς να υπάρχει κάποια άλλη γνωστή πάθηση του ώμου.
Διάστρεμμα αστραγάλου. Τι έχει αλλάξει στην αντιμετώπιση.
Διάστρεμμα στο πόδι ή "διάστρεμμα αστραγάλου" είναι ο τραυματισμός που αφορά απλή διάταση, μερική ή πλήρη ρήξη ενός ή περισσότερων συνδέσμων στην ποδοκνημική άρθρωση ή τον άκρο πόδα.
Τενοντίτιδα επιγονατιδικού. Υπάρχουν ευρήματα πριν εκδηλωθεί; Πρόληψη και θεραπεία.
Τενοντίτιδα επιγονατιδικού τένοντα ή jumper’s knee συμβαίνει συνηθέστερα σε αθλήματα που περιλαμβάνουν άλματα. Το υπερηχογράφημα είναι χρήσιμο σε αθλητές ασυμπτωματικούς. Η θεραπεία με PRP (πλάσμα πλούσιο σε αιμοπετάλια) είναι η πιο αποτελεσματική σε σύγκριση με άλλες θεραπείες.
Subvastus αρθροπλαστική γόνατος. Επέμβαση χωρίς διατομή τετρακέφαλου, κλειδί για ταχύτερη ανάρρωση
Τα τελευταία χρόνια η εφαρμογή ελάχιστα επεμβατικών χειρουργικών τεχνικών και στην χειρουργική του γόνατος, έχει αναδείξει ότι η subvastus αρθροπλαστική γόνατος [με προσπέλαση υπό την έσω κεφαλή του τετρακεφάλου (έσω πλατύς) ή mini subvastus (μικρότερη χειρουργική τομή)] έχει μετεγχειρητικά τα καλύτερα αποτελέσματα.
ALMIS αρθροπλαστική ισχίου σε κάταγμα – Ελάχιστα επεμβατική τεχνική για μέγιστα αποτέλεσματα
Παράλληλα, η ALMIS αρθροπλαστική, μπορεί να εφαρμοστεί και εφαρμόζεται σε υποκεφαλικά κατάγματα του ισχίου. Τα κατάγματα αυτά είναι συχνά στην μεγάλη ηλικία και η χειρουργική τους αντιμετώπιση, όταν είναι παρεκτοπισμένα, περιλαμβάνει ημιολική ή ολική αρθροπλαστική. Η αντιμετώπισή τους με ALMIS αρθροπλαστική παρουσιάζει πολλά πλεονεκτήματα, καθώς τα κατάγματα αυτά παρουσιάζουν αυξημένη νοσηρότητα αλλά και θνητότητα.