Θλάση πτέρνας ή καλύτερα θλάση των μαλακών μορίων της πτέρνας (heel pad ή foot pad contusion) συμβαίνει μετά από οξύ τραύμα (π.χ πτώση από ύψος) ή στήριξη της πτέρνας πάνω σε πέτρα ή βράχο ή ρίζα δένδρου κατά τη διάρκεια τρεξίματος σε ορεινές διαδρομές (trail running) ή τρέξιμο μεγάλων αποστάσεων με ακατάλληλα παπούτσια (πέλμα χωρίς επαρκές “μαξιλάρι” στην πτέρνα).
Πρόκειται για το σημείο, που προεξέχει περισσότερο στην πτέρνα και γι’ αυτό έχει μεγαλύτερο κίνδυνο να τραυματιστεί.
Οι περισσότερες κακώσεις είναι ήπιες κατά τις οποίες τραυματίζεται το προστατευτικό λιπώδες σώμα της πτέρνας. Το τελευταίο έχει ινώδη διαφράγματα, που περικλείουν τα λιπώδη κύτταρα και τα συγκρατούν στη θέση τους. Σαν αποτέλεσμα, το λιπώδες σώμα ώστε να λειτουργούν σαν “μαξιλάρι” που απορροφά τους κραδασμούς κατά τη διάρκεια της κρούσης της πτέρνας στο έδαφος (heek strike).
Αν τα ινώδη διαφράγματα σχιστούν, μειώνεται η προστασία στην φορτιζόμενη επιφάνεια της πτέρνας, προκαλείται οίδημα και πόνος κατά την επαφή με το έδαφος.
Κλινική εικόνα
Κατά την κλινική εξέταση, διαπιστώνεται τοπική ευαισθησία των μαλακών μορίων στο κέντρο της πελματιαίας επιφάνειας της πτέρνας (όχι στην έκφυση της πελματιαίας απονεύρωσης, που σημαίνει πελματιαία απονευρωσίτιδα ή άκανθα πτέρνας).
Θεραπεία
Οι περισσότερες κακώσεις αντιμετωπίζονται με ανάπαυση, παγοθεραπεία, ειδικό προστατευτικό επίθεμα πτέρνας, τοποθέτηση ταινίας συγκράτησης και αναλγητικά ή εφόσον απαιτείται αντιφλεγμονώδη . Μερικές φορές, ένα επίθεμα σε σχήμα donut στην πτέρνα μειώνει την πίεση και προκαλεί λιγότερο πόνο από ένα πλήρες μαξιλαράκι πτέρνας.
Εάν ο πόνος είναι έντονος, ο ασθενής θα πρέπει να βαδίζει με πατερίτσες χωρίς να στηρίζεται στην πτέρνα του για μερικές ημέρες και εφόσον ο πόνος δεν υποχωρεί εντός πέντε έως επτά ημερών με την κατάλληλη θεραπεία, θα πρέπει να γίνει ακτινογραφία.
Αν οι ακτινογραφίες της πτέρνας είναι φυσιολογικές, η μαγνητική τομογραφία μπορεί να αποκλείσει πιο σοβαρές παθήσεις, όπως οστικό οίδημα της πτέρνας ή κάταγμα καταπόνησης.
Καθώς ο ασθενής ανακτά την δραστηριότητα του, θα πρέπει να φορά παπούτσια που απορροφούν του κραδασμούς στην πτέρνα. Σε κάποιες περιπτώσεις απαιτούνται υποπτέρνια επιθέματα ή ειδικά διαμορφωμένα πέλματα βάσει πελματογραφήματος για να βοηθήσουν ή να επιταχύνουν την ανάρρωση.
Ο ασθενής επιστρέφει στην δραστηριότητά του, όταν μπορεί να περπατά χωρίς να κουτσαίνει ή όταν έχει ήπιο πόνο. Η δραστηριότητα εντείνεται προοδευτικά καθώς τα συμπτώματα υποχωρούν μέχρι να εξαφανιστούν.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Παραισθητική μηραλγία
Ο ασθενής εμφανίζει παραισθησία και μουδιάσματα της άνω έξω επιφάνειας του μηρού. Οι παραισθησίες μπορεί να είναι αρκετά επώδυνες. Η εγκυμοσύνη, τα στενά ρούχα και η παχυσαρκία προδιαθέτουν στην πίεση του νεύρου στον βουβωνικό σύνδεσμο...
Κότσι στο πόδι. Πότε χρειάζεται χειρουργική επέμβαση;
Πρόκειται για παραμόρφωση κατά την οποία το μεγάλο δάκτυλο του ποδιού αποκλίνει προς τα έξω και στρίβει γύρω από τον άξονά του, ενώ το πρώτο μετατάρσιο φέρεται προς τα έσω με αντίστοιχη προβολή της κεφαλής του (κότσι).
Πλάσμα πλούσιο σε αιμοπετάλια (PRP): σύγχρονη θεραπεία για την οστεοαρθρίτιδα του γόνατος
Tο πλάσμα πλούσιο σε αιμοπετάλια (Platelet Rich Plasma: PRP) που προκύπτει μετά από φυγοκέντρηση του αίματος, αποτελεί μία σύγχρονη, απλή και ελάχιστα επεμβατική θεραπεία με διάφορες εφαρμογές στην ορθοπαιδική, όπως η χονδροπάθεια και οστεοαρθρίτιδα του γόνατος.
Τροχαντηρίτιδα του ισχίου. Πόσο εύκολα γίνεται λάθος διάγνωση;
Τροχαντηρίτιδα ισχίου ή τελευταία σύνδρομο πόνου του μείζονα τροχαντήρα, είναι μία από τις πιο συνήθεις παθήσεις της έξω επιφάνειας του ισχίου σε ενήλικες.Τα τελευταία χρόνια προτείνεται περισσότερο η τοπική έγχυση
πλάσματος πλούσιου σε αιμοπετάλια (PRP) το οποίο παρασκευάζεται μετά από απλή αιμοληψία στον ασθενή και φυγοκέντρηση του αίματος στο χώρο του ιατρείου...
Ρήξη μηνίσκου- Πότε γίνεται συρραφή και πότε μηνισκεκτομή;
H ρήξη μηνίσκου, είναι συνήθης μετά από στροφική κάκωση του γόνατος, ενώ το πόδι βρίσκεται σταθερά καθηλωμένο στο έδαφος. Η διάγνωση μίας οξείας ρήξης μηνίσκου συχνά είναι δύσκολη, γιατί τα συμπτώματα, η κλινική εικόνα και πόνος μπορεί να μην είναι σαφώς καθορισμένα. Η αντιμετώπιση μπορεί να είναι συντηρητική ή χειρουργική (αρθροσκόπηση) του γόνατος (συνηθέστερα μερική μηνισκεκτομή ή συρραφή του μηνίσκου).