Ρήξη αχίλλειου τένοντα. Πιο συχνή όταν αθλούμαστε περιστασιακά.

Η ρήξη αχίλλειου τένοντα, του μεγαλύτερου τένοντα του ςώματος, αποτελεί τον πιο συχνό τραυματισμό τένοντα στο κάτω άκρο.

Είναι περισσότερο συχνή σε άντρες ηλικίας 30-40 ετών και συνηθέστερα  συμβαίνει κατά τη διάρκεια αθλητικής δραστηριότητας.

Περίπου 18 στα 100000 άτομα παθαίνουν κάθε χρόνο τενοντίτιδα αχιλλείου ενώ υπολογίζεται ότι περίπου 1 στα 4 περιστατικά μπορεί να μην διαγιγνώσκεται.

 

Παράγοντες κινδύνου

Άτομα που κάνουν περιστασιακά αθλήματα
• Φαρμακευτική χορήγηση κινολονών.
• Τοπική έγχυση κορτικοστεροειδών.

Μηχανισμός κάκωσης

Συνηθέστερα, πρόκειται για τραυματική κάκωση κατά τη διάρκεια αθλητικής δραστηριότητας κατά την οποία προκαλείται:
• Αιφνίδια έντονη πελματιαία κάμψη.
• Βίαιη ραχιαία κάμψη ενώ το πόδι βρίσκεται σε πελματιαία κάμψη.
Η ρήξη συνήθως συμβαίνει στην ανατομική περιοχή που έχει μειωμένη αιμάτωση και βρίσκεται 4-6 cm πάνω από την κατάφυση του αχίλλειου τένοντα στην πτέρνα.

 

Κλινική εικόνα

Ο ασθενής συχνά αναφέρει κάποιο αίσθημα θραύσης με “κρότο” στην ανατομική περιοχή του αχίλλειου που συνοδεύεται με οξύ έντονο πόνο. Χαρακτηριστικά αναφέρει ότι αισθάνεται σαν να δέχθηκε πυροβολισμό, κλωτσιά ή σαν έχει κοπεί στο πίσω μέρος του ποδιού.

Παρουσιάζει αδυναμία και δυσκολία κατά την βάδιση και πόνο στην πτέρνα.
Κατά την κλινική εξέταση, παρατηρούμε αυξημένη ραχιαία κάμψη του ποδιού με τον ασθενή σε πρηνή θέση και τα γόνατα λυγισμένα. Ο ασθενής δεν μπορεί να στηριχθεί στα δάκτυλα του ποδιού του προσβεβλημένου ποδιού.

Σε χρόνιες περιπτώσεις, μπορεί να υπάρχει ατροφία της γαστροκνημίας (γάμπας).

Επίσης, διαπιστώνεται μειωμένη δύναμη κατά την πελματιαία κάμψη του ποδιού και αυξημένη παθητική ραχιαία κάμψη.

Κατά τη διενέργεια της δοκιμασίας Tompson με τη σύσφιξη της γαστροκνημίας, δεν παρατηρείται πελματιαία κάμψη λόγω ρήξης του αχιλλείου τένοντα.

 

 

Τι εξετάσεις χρειάζονται;

Η ακτινογραφία δεν προσφέρει στη διάγνωση αλλά γίνεται για να αποκλείσει άλλες παθήσεις ή κακώσεις.

Το υπερηχογράφημα μπορεί να διακρίνει αν πρόκειται για ρήξη αχίλλειου ή τενοντίτιδα αλλά και να αποκλείσει μια εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση ή μία κύστη Baker.

Η μαγνητική τομογραφία, μπορεί να βάλει την οριστική διάγνωση της ρήξης του τένοντα και να την διακρίνει από τενοντίτιδα, παρατενοντίτιδα ή ορογονοθυλακίτιδα.

Θεραπεία

Συντηρητική

Περιλαμβάνει:
• Ανάπαυση
• Αντιφλεγμονώδη και παυσίπονα για τον έλεγχο του πόνου
• Τοποθέτηση λειτουργικού νάρθηκα στην ποδοκνημική με το πόδι σε ιπποποδία αρχικά και σταδιακή μείωση της ιπποποδίας μέχρι την ουδέτερη θέση στην πορεία.
• Φυσικοθεραπεία για την αποκατάσταση της λειτουργικότητας του ποδιού.

Χειρουργική

Η θεραπεία περιλαμβάνει επαναπροσέγγιση των άκρων του τένοντα στο σημείο της διατομής και συρραφή. Σε κάποιες περιπτώσεις χρειάζεται ενίσχυση της συρραφής με τον υποκνημίδιο ή τον μακρό πελματικό τένοντα.

Η επέμβαση μπορεί να γίνει είτε με ανοικτή προσπέλαση, είτε διαδερμικά.
Η διαδερμική τεχνική εξασφαλίζει χαμηλότερο ποσοστό μετεγχειρητικής λοίμωξης αλλά συνοδεύεται με υψηλό ποσοστό παγίδευσης του έξω γαστροκνήμιου νεύρου (16,7%).