Ρήξη μηνίσκου- Πότε γίνεται συρραφή και πότε μηνισκεκτομή;

Η ρήξη μηνίσκου είναι συνήθης μετά από στροφική κάκωση του γόνατος, ενώ το πόδι βρίσκεται σταθερά καθηλωμένο στο έδαφος. Αυτός ο μηχανισμός κάκωσης εμφανίζεται συχνά στο ποδόσφαιρο, στο μπάσκετ, στο αμερικανικό ποδόσφαιρο και σε άλλα αθλήματα που περιλαμβάνουν ταχεία επιβράδυνση και αλλαγή κατεύθυνσης.
Ο ινοχόνδρινος σχηματισμός, μεταξύ μηρού και κνήμης που λέγεται μηνίσκος, λειτουργεί σαν “αμορτισέρ” απορροφώντας κραδασμούς, συμβάλλει στην σταθερότητα της άρθρωσης και προστατεύει τη φθορά του αρθρικού χόνδρου.

Σε ποιες ηλικίες παρατηρούνται;

Οι οξείες τραυματικές ρήξεις συμβαίνουν περισσότερο σε νεώτερους ασθενείς που συμμετέχουν σε αθλήματα υψηλού κινδύνου για κάκωση.

Με την πάροδο του χρόνου οι μηνίσκοι υφίστανται προοδευτική γήρανση (εκφύλιση)  και η ρήξη μηνίσκου συμβαίνει χωρίς τραυματισμό ή αρκεί μία μικρή στροφική κάκωση ή τάση στο γόνατο για να προκαλέσει μία χρόνια εκφυλιστική ρήξη μηνίσκου. Σε τέτοιες περιπτω΄σεις, ο ηλικιωμένος ασθενής παραλείπει να αναφέρει ιστορικό τραυματισμού.

Σε παιδιά κάτω των 10 ετών οι ρήξεις μηνίσκου είναι σπάνιες.

Συμπτώματα

Μετά από μια μικρή ρήξη, οι περισσότεροι ασθενείς μπορούν να συνεχίσουν τη δραστηριότητα που προκάλεσε τον τραυματισμό. Ωστόσο, σε 24 ώρες εμφανίζεται πόνος που επιδεινώνεται με τις στροφικές κινήσεις. Οι σοβαρές ρήξεις συνήθως συνδέονται με πιο σημαντικό πόνο και πρώιμο περιορισμό της κίνησης του γόνατος. Μερικοί ασθενείς περιγράφουν μια αίσθηση σχισίματος  ή  σαν “κάτι να σκάει” τη στιγμή του τραυματισμού.

Οι ασθενείς με ρήξεις μηνίσκου που δεν απευθύνθηκαν σε ορθοπαιδικό για θεραπεία, μπορεί να παρουσιαστούν εβδομάδες μετά τον τραυματισμό παραπονούμενοι για αίσθηση σαν “πιάνεται”, να “κλειδώνει”, να “σκάει” ή να “φεύγει από τη θέση του” το γόνατο.

Σε άλλες περιπτώσεις, οι ασθενείς μπορεί απλώς να αναφέρουν μια αόριστη αίσθηση ότι το γόνατο δεν κινείται σωστά. Αυτό το αίσθημα αστάθειας εμφανίζεται, όταν ένα θραύσμα μηνίσκου “επιπλέει” ανάμεσα στις δύο αρθρικές επιφάνειες, δημιουργώντας  την αίσθηση ότι το γόνατο δεν βρίσκεται στη θέση που θα έπρεπε.

“Κλείδωμα” δεν σημαίνει αδυναμία πλήρους κίνησης του γόνατος, αλλά αδυναμία να τεντω΄σει πλήρως το γόνατο λόγω παρεμβολής τμήματος του ρηγμένου μηνίσκου. Το κλείδωμα συνήθως συμβαίνει ξαφνικά και μπορεί να επιλυθεί αυθόρμητα. Σε σπάνιες περιπτώσεις, μπορεί να ευθύνεται η ρήξη του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου. Μερικοί ασθενείς με σχισμένο, παρεμβαλλόμενο μηνίσκο μπορεί να μην έχουν μηχανικό εμπόδιο στην κίνηση, αλλά μπορεί να έχουν φόβο κατά τη βάδιση ή τις κινήσεις του γόνατος.

Μηχανικά συμπτώματα όπως σκάσιμο, αίσθημα “πιασίματος” ή υποχώρησης, αέχουν φόβο ν και συνήθως αποδίδονται σε ρήξη μηνίσκου, μπορεί να προκληθούν από βλάβη του αρθρικού χόνδρου ή άλλο τραυματισμό του γόνατος.

Η συλλογή υγρού είναι συχνή σε ασθενείς με τραυματισμό μηνίσκου, ιδιαίτερα με μεγάλες ή σύνθετες ρήξεις και μπορεί να εμφανιστούν κατά διαστήματα σε εκφυλιστικές ρήξεις μηνίσκου που σχετίζονται με εκφυλιστική αρθρίτιδα. Οι ασθενείς με συλλογή συνήθως παραπονούνται για δυσκαμψία και όχι για πρήξιμο.

Κλινική εξέταση

Η εξέταση ξεκινά με επισκόπηση της βάδισης του ασθενούς και έλεγχος όταν είναι εφικτό σε βαθύ κάθισμα.

Μπορεί να υπάρχει “ευαισθησία ή αίσθημα πιασίματος” κατά την ψηλάφηση της αρθρικής σχισμής.
Οι δοκιμασίες Mc Murray, Apley και Τhessaly  μπορεί να είναι θετικές.

Ενδέχεται να υπάρχει συλλογή στην άρθρωση. Σε μικρή συλλογή (10-15ml), εξαλείφονται τα “λακάκια” που υπάρχουν πλάγια της επιγονατίδας. Σε μεγάλη συλλογή (20-30ml) γεμίζει με υγρό ο υπερεπιγονατιδικός χώρος και μειώνεται η κάμψη του γόνατος.

Σε περίπτωση μεγάλης συλλογής υγρού, ειδικά με ταχεία εμφάνιση μετά την κάκωση, έχει ένδειξη η παρακέντηση του γόνατος για να αποκλεισθεί  αίμαρθρο. Όταν εμφανίζεται το τελευταίο, πρέπει να αποκλεισθεί ρήξη του πρόσθιου χιαστού ή ενδαρθρικού κατάγματος του γόνατος.

Ποιες εξετάσεις χρειάζεται να γίνουν;

Η απλή ακτινογραφία (προσθιοπίσθια, πλάγια, υπό φόρτιση, tunnel view) μπορεί να αναδείξει εκφυλιστικές αλλοιώσεις στο γόνατο (οστεοαρθρίτιδα) -ιδιαίτερα σε μεγαλύτερους ασθενείς-ασβέστωση στο μηνίσκο, ελεύθερα σώματα στην άρθρωση ή οστεοχόνδρινες αλλοιώσεις.

Το υπερηχογράφημα μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην οξεία φάση (εκτίμηση του ύγραρθρου, ρήξης μηνίσκου, απεικόνιση άλλων ανατομικών δομών). Ωστόσο, δεν έχει την ικανότητα να διακρίνει εν τω βάθει δομές του γόνατος.

Η μαγνητική τομογραφία είναι η εξέταση εκλογής για την ανάδειξη της έκτασης και του τύπου  αλλά για τη διάγνωση μικρής ρήξης μηνίσκου. Θα πρέπει να γίνεται σε κάθε ασθενή με αξιοσημείωτα μηχανικά συμπτώματα ή επαναλαμβανόμενες συλλογές υγρού που επιμένουν για τρεις έως τέσσερις εβδομάδες παρά την αρχική αντιμετώπιση που περιγράφεται παραπάνω.

Ωστόσο, χρειάζεται προσοχή στην ερμηνεία των αποτελεσμάτων. Η μυξώδης εκφύλιση του μηνίσκου αποτελεί ένα σύνηθες εύρημα που αποτελεί φυσιολογική εκφυλιστική διαδικασία με τη γήρανση και δεν πρέπει να παρερμηνεύεται ως ρήξη.

Διάγνωση και διάκριση από άλλες παθήσεις και τραυματισμούς

Η διάγνωση μίας οξείας ρήξης μηνίσκου συχνά είναι δύσκολη γιατί τα συμπτώματα, η κλινική εικόνα και πόνος μπορεί να μην είναι σαφώς καθορισμένα.
Μεγάλη σημασία στη διάγνωση έχει:

• Ο μηχανισμός της κάκωσης  (στροφική κάκωση του γόνατος με το πόδι σταθερό στο έδαφος,)
• Μηχανικά συμπτώματα, όπως αίσθημα “πιασίματος” ή εμπλοκής του γόνατος
• Οι θετικές κλινικές δοκιμασίες που εκτελεί ο ορθοπαιδικός χειρουργός.

Βέβαια, μηχανικά συμπτώματα  μπορεί να υπάρχουν όχι μόνο στη ρήξη μηνίσκου αλλά και σε:

• Προχωρημένη οστεοαρθρίτιδα
• Ρήξη του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου
• Ελεύθερα σώματα στην άρθρωση (π.χ. οστεοχόνδρινες βλάβες στο μηριαίο  ή την επιγονατίδα)
• Κάταγμα κνημιαίων κονδύλων
• Στη λαχνοοζώδη υμενίτιδα
• Στην χονδροασβέστωση
• Σε συγγενή δισκοειδή μηνίσκο

Το μη φυσιολογικό ακουστό “κλικ” ή αίσθημα σαν να σκάει το γόνατο παρατηρούνται σε ρήξη μηνίσκου, αλλά μπορεί να προκληθούν και από πόνο που προέρχεται από την επιγονατιδομηριαία άρθρωση ή από οστεοαρθρίτιδα.

Το αίμαρθρο προκαλείται συχνότερα από ρήξεις του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου ή από κάταγμα των κνημιαίων κονδύλων ή της επιγονατίδας. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μια ρήξη μηνίσκου μπορεί επίσης να προκαλέσει οξύ αίμαρθρο.
Μεγάλη συλλογή υγρού στην άρθρωση, παρατηρείται συχνά -αλλά όχι πάντα- σε εκτεταμένη μεμονωμένη ρήξη μηνίσκου, αλλά συχνά επειδή τραυματίζονται και άλλες ενδοαρθρικές δομές. Η παρακέντηση του γόνατος με συλλογή μπορεί να αναδείξει αίμα ή κρυστάλλους, ευρήματα που υποδηλώνουν άλλες παθήσεις ή τραυματισμούς.

Η μεμονωμένη ρήξη μηνίσκου δεν προκαλεί αστάθεια στο γόνατο εκτός κι αν συνοδεύεται από ρήξη του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου.

Σε μεγαλύτερους ασθενείς, εκφυλιστική ρήξη του μηνίσκου μπορεί να συνυπάρχει με συμπτώματα οστεοαρθρίτιδας, η οποία θα πρέπει να αντιμετωπίζεται.

Ο επιγονατιδομηριαίος πόνος δεν σχετίζεται με ρήξη μηνίσκου, εμφανίζεται συνήθως σταδιακά, εντοπίζεται ακαθόριστα γύρω από την επιγονατίδα παρά στην αρθρική σχισμή, δεν προκαλεί πραγματικό “κλείδωμα” του γόνατος και σχετίζεται με συγκεκριμένες δραστηριότητες (παρατεταμένη καθιστική θέση , ανέβασμα και κατέβασμα σκάλας) και συχνά παρατηρείται αδυναμία τερακεφάλου και απαγωγών του ισχίου.
Η κλινική διάγνωση μπορεί να συμπληρωθεί με τη διενέργεια υπερηχογραφήματος στο χώρο του ιατρείου ή μαγνητική τομογραφία.

Θεραπευτική αντιμετώπιση

Ι. Συντηρητική θεραπεία

Η αρχική αντιμετώπιση περιλαμβάνει:

• Ανάπαυση: Ο ασθενής πρέπει να αποφεύγει το οκλαδόν, το γονάτισμα, τις στροφικές κινήσεις του γόνατος, την επαναλαμβανόμενη κάμψη (π.χ. σκάλες, άρση από καθιστή θέση, οδήγηση), το τζόγκινγκ και το χορό,  μέχρι να υποχωρήσουν ο πόνος και το πρήξιμο.
• Παγοθεραπεία για 15 λεπτά κάθε 4-6 ώρες
• Ανάρροπος θέση του άκρου (να κρατά το πόδι ψηλά).
•  Βάδιση με βακτηρίες εφόσον υπάρχει πόνος κατά την στήριξη του ποδιού.
• Νάρθηκας (επιγονατίδα), ειδικά αν ο τετρακέφαλος είναι αδύναμος και ο ασθενής έχει αίσθημα να του “φεύγει” το γόνατο κατά τη βάδιση.
• Ισομετρικές ασκήσεις τετρακεφάλου πρέπει να ξεκινήσουν αμέσως μόλις ο πόνος υποχωρήσει για την παροχή στήριξης στην άρθρωση. Πρόκειται για ασκήσεις ανύψωσης του κα΄τω άκρου με τεντωμένο το γόνατο.
  • Κάθε σετ περιλαμβάνει 10 επαναλήψεις των 5 δευτερολέπτων έκαστη και σταδιακά οι επαναλήψεις αυξάνονται σε 20-25 την φορά.
  • Αρχικά η ανύψωση γίνεται χωρίς αντίσταση και σταδιακά προστίθεται βάρος ξεκινώντας από 0,5 kg μέχρι και 5 kg.
  • Η άσκηση σε μηχανήματα με βαθιές κάμψεις γονάτων υπό αντίσταση πρέπει να αποφεύγεται, όπως και τα σκαλοπάτια ή η κωπηλατική άσκηση μέχρι να υποχωρήσει ο πόνος και το πρήξιμο.
  • Κατάλληλη άσκηση είναι το περπάτημα, το κολύμπι με περιορισμένο λάκτισμα ελεύθερου στυλ, αερόμπικ στο νερό, περπάτημα ή ελαφρύ τζόκινγκ σε διάδρομο με μαλακή πλατφόρμα και χρήση μηχανήματος ολίσθησης για σκι αντοχής.

 Η διαχείριση των ρήξεων μηνίσκου εξαρτάται από τον τύπο της ρήξης (π.χ. ενδομηνισκική, οριζόντια ή κάθετη), την παρουσία σημαντικών μηχανικών συμπτωμάτων και την παρουσία επίμονης συλλογής (ύγραρθρου) στο γόνατο.

Μικρές  και κάθετες ενδομηνισκικές ρήξεις που προκαλούν σπάνια συμπτώματα και δεν παρεμβαίνουν στη γενική λειτουργία του γόνατος μπορούν να αντιμετωπιστούν συντηρητικά με ανάπαυση, περιορισμό δραστηριότητας και φυσικοθεραπεία.

Η συντηρητική αντιμετώπιση έχει επιτυχία όταν:

• Συμπτώματα δεν  εμφανίζονται αμέσως μετά αλλά 24 έως 48 ώρες μετά τον οξύ τραυματισμό.
• Το πρήξιμο στο γόνατο είναι ελάχιστο.
• Το γόνατο έχει πλήρες εύρος κίνησης με πόνο μόνο στην πλήρη κάμψη ή λίγο λιγότερο.
• Ο πόνος με τη δοκιμασία Mc Murray εμφανίζεται μόνο με τη βαθιά κάμψη του γόνατος.

Αντίθετα οι ακόλουθοι παράγοντες υποδηλώνουν ότι θα χρειαστεί χειρουργική επέμβαση:

• Σοβαρή στροφική κάκωση του γόνατος μετά από την οποία δεν μπορεί ο ασθενής να συνεχίσει τη δραστηριότητα.
• Το γόνατο είναι “κλειδωμένο” σε μία θέση ή η κίνηση είναι σοβαρά περιορισμένη
• Αστάθεια γόνατος, αδυναμία βαθιάς κάμψης σε όρθια θέση ή θέσης οκλαδόν
• Ο πόνος αναπτύσσεται με τη δοκιμασία McMurray σε ελάχιστη κάμψη του γόνατος
• Ο τύπος της ρήξης μηνίσκου (πχ σύμπλοκη ρήξη που επεκτείνεται στην αρθρική επιφάνεια)
• Η πιθανότητα μεγαλύτερης βλ΄άβης του αρθρικού χόνδρου αν δεν αποκατασταθεί η ρήξη μηνίσκου
• Συνυπάρχει ρήξη του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου
• Συνύπαρξη βλάβης του αρθρικού χόνδρου ή άλλων αρθρικών δομών.
• Υπάρχει μικρή βελτίωση στα συμπτώματα μετά από 3-6  εβδομάδες παρά την κατάλληλη συντηρητική θεραπεία
• Συχνότητα συμπτωμάτων (π.χ. καθημερινά)

Η πρώιμη χειρουργική αποκατάσταση (π.χ. εντός τριών μηνών από τον τραυματισμό) έχει καλύτερα αποτελέσματα σε σύγκριση με μεταγενέστερο χειρουργείο.

Η απελευθέρωση ενός κλειδωμένου γόνατος μπορεί μερικές φορές να επιτευχθεί με την εφαρμογή επιμήκους έλξης στο πόδι, ενώ ταυτόχρονα περιστρέφεται ήπια το κάτω άκρο στην άρθρωση ισχίου τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά.

ΙΙ. Αρθροσκόπηση-χειρουργικές τεχνικές 

Η αρθροσκόπηση αποτελεί το gold standard της χειρουργικής αντιμετώπισης, σε σύγκριση με την ανοικτή επέμβαση, καθώς είναι μία ελάχιστα επεμβατική διαδικασία με νοσηλεία ωρών ή μίας ημέρας, επιτρέπει καλύτερη επισκόπηση της βλάβης του μηνίσκου, έχει μικρότερη νοσηρότητα, ταχύτερη ανάρρωση και καλύτερα αποτελέσματα από την ανοικτή επέμβαση.

Κατά την αρθροσκόπηση εισέρχεται στο γόνατο μέσα από μικρή τομή μερικών χιλιοστών μία μικροσκοπική κάμερα, μέσα από την οποία μπορούμε να δούμε όλη την άρθρωση του γόνατος και να αναγνωρίσουμε τη ρήξη του μηνίσκου ή και συνοδές άλλες βλάβες που μπορεί να συνυπάρχουν.

Εν συνεχεία με δεύτερη μικρή τομή μερικών χιλιοστών εισάγουμε λεπτά αρθροσκοπικά εργαλεία με τα οποία μπορούμε είτε να αφαιρέσουμε τμήμα μηνίσκου (μερική μηνισκεκτομή) ή να κάνουμε συρραφή της ρήξης (σε περιπτώσεις που  έχει προηγηθεί υφολική ή ολική μηνισκεκτομή τοποθετείται μόσχευμα μηνίσκου).

 Ωστόσο, η μερική μηνισκεκτομή που εκτελείται αρθροσκοπικά θεωρείται γενικά προτιμότερη λόγω της ταχύτητας ανάρρωσης και των συνολικών λειτουργικών αποτελεσμάτων.

• Μερική μηνισκεκτομή

Βασική αρχή κατά την εκτέλεση μηνισκεκτομής είναι η αφαίρεση τμήματος μηνίσκου και η διατήρηση όσο το δυνατόν περισσότερου φυσιολογικού μηνίσκου.

Το περίγραμμα του εναπομείναντα φυσιολογικού μηνίσκου εξομαλύνεται, ώστε να διαμορφωθεί ένας σταθερός περιφερικός δακτύλιος μηνίσκου που επηρεάζει στο ελάχιστο τη λειτουργικότητα της άρθρωσης.

Είναι  θεραπεία εκλογής για ρήξεις που συμβαίνουν στο τμήμα του μηνίσκου που δεν έχει αιμάτωση (white zone) ή για σύνθετες ρήξεις που δεν είναι μπορούν να αντιμετωπισθούν με συρραφή.

• Συρραφή μηνίσκου

Ενδείξεις για συρραφή του μηνίσκου είναι:

• Κυρίως τραυματικές ρήξεις που συμβαίνουν στο περιφερικό 1/3 του μηνίσκου που έχει αιμάτωση (red-red zone) και επομένως μπορούν μεταφερθούν εκεί με την κυκλοφορία παράγοντες επούλωσης. Η μικρή απόσταση της ρήξης από την περιφέρεια του μηνίσκου αυξάνει την ικανότητα επούλωσης της συρραφής του μηνίσκου.
• Περισσότερο οι κάθετες-επιμήκεις ρήξεις σε σύγκριση με τις ακτινωτές, οριζόντιες και εκφυλιστικές ρήξεις.
• Οι ρήξεις στη ρίζα του μηνίσκου.
• Ρήξεις με μήκος 1-4 cm.
• Ρήξεις μεγαλύτερες από το  50% του πάχους του μηνίσκου.

Η συρραφή του μηνίσκου μπορεί να επιτευχθεί με διάφορες αρθροσκοπικές τεχνικές (outside-in, inside out ή all-inside). Η all-inside είναι η δημοφιλέστερη τεχνική.

Ιδιαίτερη αντιμετώπιση απαιτούν οι ρήξεις της ρίζας του μηνίσκου με αγκυροβολούμενα οστικά ράμματα υπό αρθροσκοπική υποβοήθηση ή διοστικά ράμματα (pullout τεχνική).

Ένα σταθερό γόνατο είναι απαραίτητο για να επιτύχει η επούλωση του μηνίσκου μετά από συρραφή. Επομένως, συνοδές συνδεσμικές κακώσεις με συνηθέστερη την πλήρη ρήξη του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου θα πρέπει να αποκαθίστανται.

• Τοποθέτηση αλλομοσχεύματος μηνίσκου

Είναι μία σχετικά καινούρια χειρουργική τεχνική που εφαρμόζεται σε περιπτώσεις που έχει προηγηθεί υφολική ή ολική μηνισκεκτομή. Περισσότερες μελέτες, ωστόσο, χρειάζονται για να εκτιμηθεί η ικανότητά της στην αποκατάσταση της φυσιολογικής λειτουργίας του μηνίσκου αλλά και στην αποτροπή της οστεοαρθρίτιδας.

• Αναγέννηση μηνίσκου

Πρόσφατα, διεξάγεται έρευνα σχετικά με την αποκατάσταση μέσα από τη διαδικασία αναγέννησης του μηνίσκου πάνω σε ένα ελεγχόμενα  βιοαπορροφήσιμο ικρίωμα από κολλαγόνο.

Εκφυλιστικές ρήξεις μηνίσκου

Οι ρήξεις μηνίσκου που σχετίζονται με τη χρόνια εκφύλιση του μηνίσκου που συμβαίνει με την πάροδο της ηλικίας, εμφανίζονται σε ηλικιωμένους και σε ορισμένους μεσήλικες και μπορεί να σχετίζονται ή όχι με οξύ τραυματισμό.

 Ένας στους 5 ανθρώπους ηλικίας μεγαλύτερης από 40 ετών χωρίς συμπτώματα, εμφανίζει εικόνα ρήξης μηνίσκου σε μαγνητική τομογραφία.

Σε περιπτώσεις εκφυλιστικής ρήξης μηνίσκου που δεν προκαλεί κλείδωμα του γόνατος και επίμονο ύγραρθρο , προτείνεται η φυσιοθεραπεία για την αποκατάσταση της μειωμένης λειτουργικότητας των κάτω άκρων και της αδυναμίας του τετρακεφάλου που παρατηρούνται σε τέτοιες περιπτώσεις.

Η χειρουργική αποκατάσταση του μηνίσκου είναι λιγότερο επιτυχής σε ηλικιωμένους ασθενείς με σοβαρή οστεοαρθρίτιδα του γόνατος και εκφυλιστική ρήξη μηνίσκου.

Μια ένεση γλυκοκορτικοειδούς μπορεί να είναι χρήσιμη σε ασθενείς που έχουν οστεοαρθρίτιδα, η οποία επιπλέκεται από εκφυλιστική ρήξη μηνίσκου. Οι ασθενείς μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο εμπλοκής αποφεύγοντας δραστηριότητες που περιλαμβάνουν πλήρη κάμψη του γόνατος.

Ωστόσο, έως ως και το ένα τρίτο των ασθενών με εκφυλιστική ρήξη μηνίσκου που προκαλεί επαναλαμβανόμενη αρθρική συλλογή και μηχανική δυσλειτουργία (πχ κλείδωμα) θα χρειαστούν αρθροσκόπηση, παρά την επαρκή φυσικοθεραπεία. Η συγκεκριμένη ομάδα ασθενών  παρουσιάζει βελτίωση ως προς τον πόνο και τη λειτουργικότητα του γόνατος μετά το χειρουργείο.

Γενικά, οι ασθενείς με χρόνιες ρήξεις, απαιτούν περισσότερο χρόνο για αποκατάσταση μετά από χειρουργική επέμβαση σε σύγκριση με  εκείνους που παρουσιάζουν ρήξη μετά από οξύ τραυματισμό.